სწავლება

• ძირითადი პრინციპი
• ღმერთი და მოციქულები
• ადამიანის ბუნება
• სიცოცხლის აზრი
• ბაჰაის სწავლებები
• ლიტერატურა

ღმერთი და მოციქულები

     ბაჰაი სწავლების თანახმად, კაცობრიობის არსებობის მიზანი მდგომარეობს ღმერთის შეცნობასთან და მასთან მიახლოებაში. მაგრამ მეორე მხვრივ, ღმერთი - ყოველივე არსებულის შემოქმედი და ცენტრი ყველა შესაძლებელი სრულყოფილებებისა უსასრულო ხარისხით - იმდენად აღტაცებულია ყველა ქმნილებაზე, რომ შემოსაზღვრულია ადამიანური გონება ვერასოდეს შეიცნობს მას სრული ზომით.

ბაჰაულა წერს: "ცოდნის კარიბჭე მარადიულ არსებაზე ყოველთვის იყო და იქნება დახურული ადამიანთა სახის წინაშე. ადამიანური გაგება ვერასოდეს ვერ მიაღწევს მის წმინდა სამყოფელს".

     ჩვენი შეცნობა ნებისმიერი საგანისა შემოიფარგლება მისი თვისებების შეცნობით და არა მისი არსისა და ამ გაგებით ჩვენ არ შეგვიძლია შევიცნოთ ღმერთი, ამგვარად ყველაფერი სამყაროში მისი ქმნილებაა, და შესაბამისად ატარებს თავისით მის თვისებათა ანაბეჭდს. რაც მეტად ჩამოყალიბებულია და სრულყოფილია საგანი, მით უფრო მეტი ხარისხითაა გამოვლენილი მათში ღვთიური თვისებები.მაქსიმალურად ეს თვისებები გამოვლენილია ადამიანში (ბიბლიაში ტყუილად არ არის დაწერილი, რომ ადამინი შეიქმნა ღვთის ხატად და მსგავსად), განსაკუთრებით - კი შუამავლებში ღმერთსა და კაცობრიობის შორის, მის მოციქულებში, წოდებული ბაჰაი ნაწერებში წინასწარმეტყველებად და მოვლინებულებად:

"ეს უმაღლესი ხარისხით სამართლიანია ადამიანთა მიმართებაში... ზუსტად მასში არის ჩადებული უფლის ყველა თვისებები და სახელები იმ ზომით, რასაც ვერ აღემატა და ვერ გადაწონა ვერცერთმა სხვა ქმნილებამ... ხოლო ყველაა დამიანთა შორის ყველაზე სრულყოფილი, ყველაზე გამოჩენილი და ყველაზე ღირსეულნი არიან ჭეშმარიტების მზის მოვლინებულთა არსნი..." (ბაჰაულა)

     ამგვარად, ადამიანთათვის ღვთის შეცნობა ნიშნავს მზის მოვლინებულთა შეცნობას; რამდენადაც ცოტა ადამიანს ებოძა მოვლინებულთან პირადათ შეხვედრა, უმრავლესთათვის ღვთისკენ გზა დევს ღვთიური სწავლებების დაცვაში, რომლებსაც ტოვებენ წინასწარ მეტყველებები.

    აღსანიშნავია, რომ ბაჰაის სწავლებაში ნათქვამია წინასწარმეტყველთა ორ კატეგორიაზე. "დამოუკიდებელნი" (უდიდესი) წინასწარმეტყველები, ანუ მოვლინებულნები, როგორიცაა ბაჰაულა, მუჰამედი, ქრისტე, ბუდა, მოვლენილნი იქნენ ამ სამყაროში თავიდანვე სრულყოფილები. ისინი მსგავსი არიან სრულყოფილი სარკეებისა, რომლებიც ირეკლავენ ღვთის არსს მაქსიმალური ხარისხით, გასაგებს ადამიანური აღქმისათვის; ამიტომ ყოველივე მათგანს სრული უფლებით შეეძლო განეცხადებინა: "მე და მამა - ერთნი ვართ", "ვერავინ ვერ მივა მამასთან თუ არა ჩემით" და "მე ვარ ღმერთი".

     მიუხედავათ გარეგნული განსხვავებისა მათ სახეში, მიწიერ ცხოვრებასა და მათი გამოცხადების ხასიათში, ყოველი მათგანი ერთნაირი ზომით გამოჩნდა ღვთიური თვისებებისა გამოვლინებად, ხოლო მათი სწავლება - არის კაცობრიობის სულიერი აღზრდის ერთნაირი თანმიმდევრობითი პროცესის შემადგენელი ნაწილი. ამიტომ არ შეიძლება რომელიმე მათგანი სხვებხზე მაღლა დავაყენოთ და დავასკვნათ მათ მიერ მოვლენილი ამა თუ იმ სწავლების უპირატესობაზე სხვებთან შედარებით.

     მოციქულთა მეორე კაცობრიობაა - "მცირე" ან "დამოკიდებულნი" წინასწარ მეტყველებნი - ესენი არიან ჩვეულებრივი ადამიანები, რომლებიც შთაგონებულნი არიან ღმერთის მიერ განსაზღვრული მისიის შესასრულებლად, შემოსაზღვრულნი სწავლების ჩარჩოებით, გაცხადებულს სამყაროში უდიდესი მოვლენებულების მიერ. ასეთი მოციქულების მაგალითებად შეიძლებად მივიჩნიოთ ბიბლიური ისაია ან დანიელი.