სწავლება

• ძირითადი პრინციპი
• ღმერთი და მოციქულები
• ადამიანის ბუნება
• სიცოცხლის აზრი
• ბაჰაის სწავლებები
• ლიტერატურა

სიცოცხლის აზრი

სიცოცხლის აზრს, ბაჰაი სწავლების თანახმად, აქვს ორი ასპექტი: შინაგანი და გარეგნული.ფუნდამენტი არის სიცოცხლის აზრის შინაგანი ასპექტი,რომელიც უფრო სრულად არის ფორმირებული ბაჰაულას მოკლე სავალდებულო ლოცვაში:

ვადასტურებ, ჩემო ღმერთო, რომ შენ შემქმენი მე, რათა შეგიცნო და გეთაყვანო შენ.

"ღვთის შეცნობა", აქ მოხსენებული - არის შეცნობა არა ზეციური არსისა, რომელიც შეუცნობელია, არამედ შეცნობა, ჩვენი შემოსაზღვრული შესაბამისად, ჩვენზე ღვთის ჩანაფიქრზე მიხედვით. ბაჰაულა გვაძლებს მრავალ განმარტებას, თუ რაში მდგომარეობს ღვთის შეცნობა. მაგალითად:

...პირველი სხვისი, ამოსული ცისკიდურზე დედა - წიგნის, - არის შეცნობა საკუთარი და გაგება იმისა, თუ რას მივყავართ დიდებულებამდე და რას - დაცემამდე, დიდებამდე თუ დამცირებამდე, სიმდიდრემდე თუ სიღარიბამდე.

ასევე ბაჰაულა მიუთუთებს, შეცნობა ღვთისა და შეცნობა საკუთარი თავისა ეკვივალენტურია:

ჰოი მსახურნო ჩემო! თქვენ რომ გაგეგოთ, როგორი საოცარი სიუხვეებითა და სიკეთეებით ჩემით მოვისურვე მე დავასაჩუქრო თქვენი სულები, თქვენ, ჭეშმარიტად, მოიშორებდით მიჯაჭვულობას ყოველი ქმნილისაგან და მოიპოვებდით ჭეშმარიტ ცოდნას საკუთარი თავისა - ცოდნა, სხვადასხვა შეცნობის ჩემი პირადი არსებისა. თქვენ აღმოაჩენდით, რომ თავისუფალნი ხართ ყველაფრისაგან, ჩემს გარდა, და იხილავდით შინაგანი და გარეგანი ისევე ცხადათ, როგორც ცხადია გამოცხადება ჩემის სხივოსანი სახელის, ზღვა ჩემი ნაზი სიყვარულისა და კეთილინებისა, მღელვარეთ თქვენს შიგნით.

"ღვთისადმი თაყვანისცემაში" ბაჰაულა გულისხმობს ყველა ღვთიურ მცნებათა დაცვას. ცხადია რომ ღმერთი არ გვაძლევს ტყუილ მითითებებს, ის ხომ ჩვენი შემოქმედია და ყველაზე უკეთესად იცის, რას მოაქვს ჩვენთვის სარგებლობა, და რა ზიანი.

სიცოცხლის აზრის მეორე ასპექტი - საზოაგადოებრივია. ეს აზრი მდგომარეობს ცივილიზაციის განვითარებაში:

ბაჰაი სწავლებაში ასევე ბევრია ნათქვამი სხვადასხვა ხაფანგზე, რომელიც უცდის ადამიანს გზაზე თავისი ყოფიერების აზრის რეალიზაციისა. ამას მიეკუთვნება უპირველეს ყოვლისა, მატერიალური მისწრაბები, რომლებსაც ადამიანები აძლევენ ზედმეტ მნიშვნელობას:

რითი შეგიძლათ დაიქოთ თავი წესის მიხედვით? გამორჩეული საკვებითა თუ სასმელებით ამაყობთ თქვენ, თუ სიმდიდრეებით, რაც დააგროვეს თქვენს საგანძურში, თუ სამკაულთა სიძვირითა და მრავალფეროვნებით,რომლებითაც ირთვებით? ჭეშმარიტი დიდება რომ მდგომარეობდეს ამგვარი ხრწნადი ნივთების ფლობაში, მაშინ დედამიწა, რომელზეც დადიხართ თქვენ, თქვენზე მეტად უნდა განდიდდებოდეს, რამეთუ ის გკვებავს თქვენ ყველაფერი ამით ყოვლისმპყრობელის ბრძანებულობით. მის სიღრმეებში დაცულია, ღვთიური ჩანაფიქრით, ყველაფერი რასაც თქვენ ფლობთ. მათგან, მისი წყალობის ნიშნად, ამოგაქვთ თქვენ ეს სიმდიდრენი. შეხედეთ თქვენს მდგომარეობას, იმას, რითაც თქვენ ამაყობთ, ნეტავ რომ შეგეცნოთ თქვენი შეცნობა ამის!

მაგრამ არა! ვფიცავ იმას, ვისაც უჭირავს თავის ხელში სამეფო მთელი მქნილებების! თქვენი ჭეშმარიტება და წარუვალი დიდება - არის ღვთიური მცნებების მტკიცე დაცვაში, მისი კანონების ჭეშმარიტ დაცვასა და თქვენს გაბედულებაში თვალყური ადევნოთ იმას, რომ არ იქნას უგულვებელყოფილი და სწორი გზით განუხრელ წინწაწევაში.

მთავარ არგუმენტად სიცოცხლის სულიერი აზრის სასარგებლოდ ბაჰაულას მოყავს სიკვდილის არსებობის ფაქტი. ყოველი ადამიანი როდესაც მოკვდება, როგორიც ძალისხმევაც არ უნდა გაიღოს თავის სიცოცხლის განსაგრლივებლად. თუმცა ამათ არ უნდა აგვავსოს ფატალიზმითა და აპათიით, პირით, ჩვენ ბევრი რამეს გაკეთება უნდა მოვასწროთ ამ სამყაროში, ვიდრე გადავალთ შემდეგ სამყაროში. ფაქტიურად ყველა ბაჰაი ნაწერები გამსჭვალული იდეებით ჩვენს წინაშე დასმული ამოცანების გადაუდებლობით, მოწოდებით არ დავაკარგოთ არც ერთი წუთი, იმიტომ რომ ყოველი წუთი შენელებისაა არათუ ზიანის მომტანია საკუთარი განვითარებისათვის (არის თუ კი შეიძლება ასე გამოითქვას "მიუღებელი მოგებისა"), არამედ ახანგრძლივებს კაცობრიობის წამებას, რომელიც სასტიკად განიცდის თავისი უნაროობისგან გაიქცეს ილუზიათა ტყვეობისგან და გაიგოს, რაში მდგომარეობს მისი არსებობის ჭეშმარიტის აზრი.

ცნობილია ცენტრალური ამერიკის ინდიელთა ასეთი აფორიზმი: ,,თუ კი შენ იცი, რისთვის შეგიძლია მოკვდე რისთვისღა უნდა იცოცხლო”. მართლაც, უხსოვარი დროიდან, ადამიანები სიწმინდისა და გმირობის მცნებას უკავშირებდნენ მზადყოფნას გაეღოთ თავიანთ სიცოცხლის გარშემომყოფთა საკეთილდღეოდ. აბდულ-ბაჰა განმარტავდა, რომ სიცოცხლის აზრი განუყოფლად არის ცდაკავშირებული როგორც სიკვდილთან როგორც სხვა სამყაროში გადასვლასთან, სადაც ჩვენ დაგვჭირდება ყველა ის სულიერი თვისებები, რომლებიც შევიძინეთ ამ წარმავალ დედამიწაზე:

აქედან გამომდინარე, ამ სამყაროში მან უნდა ამზადოს თავისი თავი მომავალი ცხოვრებისა. ის, რაც სჭირდეა მას საუფლო სამყაროში, აქ უნდა იყოს შეძენილი. როგორც ამზადებდა ის თავის თავს დედის სხეულის სამყაროში, იძენდა რა ძალას აუცილებელს ყოფიერების იმ სფეროსთვის, ასევე ამ სამყაროში უნდა იყოს შეძენელი ძალები, რომლებიც დასჭირდება მას ღვთიური ცხოვრებისათვის.

რა სჭირდება მას საუფლოში, აღმატებულს სიცოცხლეზე და შემოსაზღვრულებებს ამ მომაკვდავი სფეროსი? მომავალი სამყაროს არის სამყარო სიწმინდისა და ბრწყინვალების; აქედან გამომდინარე, აუცილებელია, რათა მოიპოვოს ღვთაებრივი თვისებები ამ სამყაროში. ამ სამყაროში აუცილებელია სულიერება, რწმენა, სიმტკიცე, ცოდნა და ღვთის სიყვარული. მან უნდა მიაღწიოს ამას ამ სამყაროში რომ იმ მარადიულ ცხოვრებაში მას აქვს ყველაფერი აუცილებელი.

ნათელია, რომ ის ღვთიური სამყარო - არის შუქის სამყარო; აქედან გამომდინარე, აქ ადამიანი საჭიროებს განათლებაში. იქ - სიყვარულის სამყაროა; აუცილებელია ღვთისადმის ისყვარული. იქ - სულყოფილების სამყაროა; აუცილებელია სათნოებათა მოპოვება, ანუ სრულყოფილებების. ის სამყარო ცოცხლდება სულიწმინდის სუნთქვით; ჩვენ უნდა ვეძებოთ ისინი ამ სამყაროში. იქ - სამეფია მარადიულ სიცოცხლის; ის მიღწეული უნდა იქნას წამიერი არსებობის განმავლობაში.

როგორ შეუძლია ადამიანს მოიპოვსო ეს ყველაფერი? როგორ უნდა მოიპოვოს მან გულმოწყალების ეს ძღვენი და ეს ძალები? უპირველესად, ღვთის შეცნობაში. მეორეს მხრივ, ღვთის სიყვარულში. შემდეგ, რწმენაში. შემდეგ საქველმოქმედო საქმეებში. შემდეგ თვით განწირვაში. შემდეგ ამ სამყაროსგან განდგომაში. შემდეგ სიმწმინდისა და უმწიკვლოვებაში. იქამდე, სანამ არ მოიპოვებს ის ამ ძალებს და მოიპოვებს ამ პირობებს, ის, უეჭველად აღკვეთილი იქნება მარადიული სიცოცხლისაგან. მაგრამ მას თუ აქვს ცოდნა ღმერთზე, იწვის ღვთისადმი სიყვარულის ცეცხლით, მოწმობს საუფლოს სიდიადეს და უმძლავრეს ნიშნებზე, თუ ხდება ის სიყვარულის წყარო ადამიანთა მოდგმისათვის და ცხოვრობს უმწიკვლოებისა და სიწმინდის უმაღლეს მდგომარეობაში, ის, უეჭველად მიაღწევს მეორედ დაბადებას, მოინათლება წმინდა სულით და დატკბება მარადიული არსებობით.

ანალოგიების გამოყენებით, არსებობს უფრო მარტივი არსებები ამ დედამიწაზე - ესენია მცენარეები და ცხოველები. მათ არ აქვთ თავისუფალი ნება, მათი ცხოვრება წარემატება ინსტიკტებით. ადამიანს კი, ამ სიტყვის მკაცრი გაგებით, არ აქვს ინსტიქტები, როგორც "მოქმედების რთულ მოდელებს, ერთნაირი სახეობის ყველა პიროვნებები." ერთსა და იმავე წაქეზებაზე ყოველი ჩვენგანი რეაგირებს სხავაგვარად საკუთარი შესაძლებლობებისა და აღზრდის საკუთარი დონის შესაბამისად. მაგალითად, ასეთი ელემენტალური მოტივაცია, როგორიცაა შიმშილი, იწვევს ადამიანს შეასრულოს მოქმედებათა რთული ჯაჭვი, რომელიც შეიცავს განათლების მიღებას, სამუშაოზე მოწყობას, ხელფასის მიღებასა და ფულის გაცვლას საკვებ პროდუქტებზე, შესრულებულთ, როგორც წესია, სხვა ადამინების მიერ. ზუსტად ასეთი თავისუფლების მოქმედებებისა ხდის ადამიანს ასეთ ეფექტურ არსებად გადარჩენის მხრივ.